ΤΕΛΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2ου ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΟΛΟΥ

Πρόγραμμα 2^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Βόλου

Συζητήσεις

Παρασκευή 5/10, 6.00-7.45

Θέμα: Μετανάστες 2^ης γενιάς: Προβλήματα εκπαίδευσης, ιθαγένειας, ταυτότητας

Ομιλητές:

Νίκος Γκλαρνέτατζης, εκπαιδευτικός, Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσ/νίκης

Απόστολος Καψάλης, νομικός, επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ

Μαρία Ρουσίτη, μαθήτρια, Αλβανίδα μετανάστρια 2^ης γενιάς, ΥRE

Δημήτρης Χαλάτσης, Καμπάνια «Όχι στο Ρατσισμό από κούνια»

Συντονίστρια: Ρίκη Βαν Μπουσχότεν

Σάββατο 6/10, 6.00-7.30

Θέμα: Κοινωνικός αποκλεισμός ευάλωτων ομάδων: Φυλακισμένοι, αποφυλακισμένοι, τοξικομανείς, απεξαρτημένοι

Ομιλητές:

Πάνος Λάμπρου, Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων

Κατερίνα Μάτσα, Μονάδα απεξάρτησης τοξικομανών 18 άνω

Κατερίνα Πούτου, Άρσις - Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων

Δημήτρης Χ., πρώην κρατούμενος φυλακών

Συντονιστής: Γιώργος Γαργάλας

Θεατρικά δρώμενα

Παρασκευή 5/10, 7.45-8.00

Αντιρατσιστικό λογοτεχνικό αναλόγιο, 15’, δύο Αλβανίδες και μια Ελληνίδα απαγγέλουν.

Σάββατο 6/10, 7.30-8.00

«Πρόταση γάμου» του Άντον Τσέχωφ, 30’, θεατρική διασκευή ομάδας ΑμεΑ «Έκφραση».

Προβολές

Παρασκευή 5/10, 8.00-9.00

Θέμα : Μετανάστες

“Ζητώ άσυλο - Η Ελλάδα των προσφύγων»

Από την εκπομπή Mixer, σε σκηνοθεσία Παύλου Νερατζή

Στιγμιότυπα από τις πρώτες ημέρες ζωής των προσφύγων στην Ελλάδα.

Προλογίζει: Αποστόλης Τσιόβουλος

«Μικρές Οδύσσειες - Οι Μετέωροι»,σε σκηνοθεσία Μάρκος Γκαστίν

Ενσωμάτωση μεταναστών 2^ης γενιάς στην ελληνική κοινωνία

Προλογίζει: Δήμητρα Περιστεροπούλου

Επίσκεψη του Αντιρατσιστικού Κάμπινγκ στο πλωτό "Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων" στην Κολωνία (Αύγουστος 2003)

Ακτιβίστικη δράση αντιρατσιστικών οργανώσεων στην Γερμανία

Προλογίζει: Βίκη Μαγαλιού

Σάββατο 6/10, 8.00-9.00

Θέμα : RΟΜΑ

«Τσιγγάνοι: Ο κόσμος που ταξιδεύει ανάμεσα σε μύθος και αλήθειες»

Ντοκιμαντέρ της Οικοκοινωνίας, σε σκηνοθεσία Χρύσας Τζελέπη

Οι Έλληνες Ρομά περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο τα προβλήματα & τις ανησυχίες τους.

Προλογίζει: Μαριάννα Γαβρινιώτου

«Σκιές», σε σκηνοθεσία Γιάννη Καρυπίδη

Παράσταση καραγκιόζη σε κοινότητα των ROMA της Κομοτηνής

Προλογίζει: Αλεξάνδρα Σιώτου

Συναυλίες

Παρασκευή 5/10, 9.00-12.00

Noor Studio (αφγανική μουσική)

GAG (αλβανικό hip hop)

Pravda (rock)

One Drop (reggae ska)

Σάββατο 6/10, 9.00-12.00

Orchestra Bulgaria (βουλγάρικη μουσική)

Renovatio (αλβανικό hip hop)

Liquidust (hard rock)

Deus Ex Machina (punk rock)

Παιδότοπος

Παρασκευή 5/10 & Σάββατο 6/10, 5.00-8.00

Χώρος δημιουργικής απασχόλησης παιδιών με υποστήριξη παιδαγωγών: Φοιτητές και φοιτήτριες του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης των Πανεπιστημίων Θεσσαλίας και Θεσσαλονίκης σε ποικίλες δραστηριότητες (ανάγνωση αντιρατσιστικού παραμυθιού, ζωγραφική προσώπου, κατασκευές, κρυμμένος θησαυρός) για μικρά παιδιά.

Έκθεση φωτογραφίας και σκίτσου

H Ομάδα fotofraxia: Αγγίζοντας ιστορίες μεταναστών που δεν έχουν θέση στην επικαιρότητα των ΜΜΕ

H Αποστόλης Ζαχαράκης και One Earthe: Εικόνες για ένα καλύτερο αύριο

H Αναστασία Κουρμπέλα: Στιγμιότυπα από τη ζωή των μεταναστών στην Αθήνα

H Μάκης Πουλιάσης: Εικόνες από τη ζωή μεταναστών στην Αθήνα

H Ελένη Τριανταφυλλίδου: Εικόνες από την καθημερινή ζωή των ROMA στο Ηράκλειο Κρήτης

H Ερνέστο Τσέλα: Εικόνες από εκδηλώσεις μεταναστών στο Βόλο

H περιοδικό Γαλέρα: αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά σκίτσα

Εθνικές κουζίνες & bar

γεύσεις από Αλβανία, Αφγανιστάν, Βουλγαρία, Κουρδιστάν, Παλαιστίνη, Τουρκία

2 μπαρ με τοπικά αναψυκτικά, συνεταιριστικά κρασιά, μπύρες και τσίπουρα

Και τις 2 μέρες θα υπάρχουν: περίπτερα από μεταναστευτικές, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΣΤΟ 2ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Στο 2^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου συμμετέχουν

H Αντιρατσιστικές κινήσεις & οργανώσεις

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη-YRE

H Ενώσεις, σύλλογοι & ομάδες μεταναστών

Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών/Μεταναστριών, Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων, Σύλλογος Αλλοδαπών Μεταναστών Ν. Λάρισας, Σύλλογος Μεταναστών Ν. Καρδίτσας, Σύλλογος Πτυχιούχων Αλβανών Μαγνησίας, Ομάδα Αλβανίδων Βόλου

H Κοινότητες μεταναστών

Αράβων, Βουλγάρων, Νιγηριανών, Αφγανών, Τούρκων Μαγνησίας

H Πολιτικές κινήσεις & συλλογικότητες

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ – Επιτροπή Μαγνησίας

H Πολιτικές οργανώσεις

ΑΚΟΑ, EN.ANTI.A, ΚΚΕ (μ-λ), ΚΟΕ, ΜΕΡΑ, ΝΑΡ, νΚΑ, Ξεκίνημα, Οικολόγοι – Πράσινοι, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ΣΕΚ, Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ

H Οργανώσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης

ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, Καμπάνια Ένα Σχολείο για την Τσιάπας

H Σύλλογοι, φορείς & ομάδες κοινωνικής παρέμβασης

Γραφείο Υποστήριξης Μεταναστών Εργατικό Κέντρο Βόλου – ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Ελληνική Ομάδα Διάσωσης Μαγνησίας, ΔΟΥΚ Δήμου Βόλου, Θεατρική Ομάδα «Έκφραση» υπό την αιγίδα του ΔΟΥΚ Δήμου Βόλου, Ιατροκοινωνικό Κέντρο για Τσιγγάνους του ΔΟΚΠΥ Δήμου Νέας Ιωνίας, Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου

H Περιβαλλοντικές οργανώσεις

Εθελοντικός Φορέας Προστασίας Πηλίου, Greenattack

H Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

ΑΡΣΙΣ Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων, ΔΙΚΕΟΜΑ, Κόσμος χωρίς Πολέμους & Βία, Οικοκοινωνία – Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κοινωνική Κατοικία, One Earth, PRAKSIS

H Σύλλογοι εργαζομένων

ΕΛΜΕ Μαγνησίας, Ενιαίος Σύλλογος Διδασκόντων Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, Σύλλογος Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων – Παράρτημα Μαγνησίας

H Συνδικαλιστικά σχήματα

Παγκληρική Παλλαϊκή Αγωνιστική Κίνηση, Συσπείρωση Πανεπιστημιακών, Ταξική Πορεία

H Φοιτητικές παρατάξεις

Αριστερή Ενότητα, ΕΑΑΚ

H Αυτοδιοικητικές κινήσεις

Δημοτική Κίνηση «Βόλος Ανοιχτή Πολιτεία», Νομαρχιακή Αυτοδιοικητική Πρωτοβουλία Μαγνησίας, Παρέμβαση Πολιτών Βόλου

H Εφημερίδες, περιοδικά, έντυπα

Αλάνα, Γαλέρα, Εποχή, Resistencias

ΚΥΡΙΑ ΑΦΙΣΑ 2ου ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΤΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΟΛΟΥ

KEIMENO ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ

2o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου: 5 & 6 Οκτώβρη 2007

Το διήμερο 5 και 6 Οκτώβρη 2007 πραγματοποιείται στην παραλία του Βόλου το 2^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της πόλης. Το 2ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας που άρχισε πέρυσι. Το Συντονιστικό μεταναστευτικών, κοινωνικών, πολιτικών οργανώσεων και πολιτών που διοργανώνει το φεστιβάλ, δηλώνει απερίφραστα ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν πρόβλημα, αντίθετα έχουν προβλήματα.

Τα τελευταία χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους μεταναστευτικούς νόμους που ψήφισαν, όχι μόνο δεν δημιούργησαν ένα νομικό πλαίσιο προστασίας των μεταναστών, αλλά αντίθετα προκάλεσαν νέα προβλήματα στους μετανάστες. Ειδικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες 2^ης γενιάς δυστυχώς καθημερινά αυξάνουν. Βασικότερο όλων είναι η μη δυνατότητα έκδοσης πιστοποιητικού γέννησης για τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα, καθώς και η μη δυνατότητα εγγραφής τους στα δημοτολόγια της χώρας.

Επιπλέον τα φαινόμενα αστυνομικής βίας σε βάρος μεταναστών που έγιναν γνωστά τον τελευταίο καιρό, επιβεβαιώνουν ότι οι κακοποιήσεις και οι εξευτελισμοί μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα γίνονται τόσο συχνά που αποτελούν πια μέρος της αστυνομικής ρουτίνας. Η αστυνομική βαρβαρότητα σε βάρος των μεταναστών είναι απαράδεκτη, οφείλουμε όλοι μας να την καταδικάσουμε και να υποχρεώσουμε την αστυνομία να σταματήσει αυτήν την συμπεριφορά.

Όμως ο ρατσισμός δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, δεν είναι μόνο φυλετικός. Κοινωνικές διακρίσεις υφίστανται άτομα ή ομάδες λόγω καταγωγής, φύλου, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων και σωματικής ή πνευματικής ικανότητας.

Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι φαινόμενα που ως κοινωνία οφείλουμε να αποκρούσουμε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές από τις δικές μας -αλλά εξίσου φυσιολογικές και αποδεκτές- συμπεριφορές, στάσεις και νοοτροπίες. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποδοχή του διαφορετικού. Έτσι αποκλείεται ο φόβος απέναντι στο καινούργιο, στο διαφορετικό. Ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση. H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ 2ου ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΟΛΟΥ

Ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση
H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

Όπως κανείς μας όταν γεννιέται δεν διαλέγει πατρίδα, έτσι και ο πρόσφυγας δεν διαλέγει την ξενιτιά. Άνθρωποι διαφορετικών φυλών, θρησκειών, πολιτισμών, οι περισσότεροι από αυτούς κατατρεγμένοι από πολέμους, φυσικές καταστροφές, φτώχεια και εξαθλίωση, φτάνουν στη χώρα μας αναζητώντας ένα βιώσιμο μέλλον. Η παρουσία προσφύγων και μεταναστών με διαφορετικό πολιτισμικό, θρησκευτικό υπόβαθρο στη σημερινή ελληνική –και όχι μόνο- κοινωνία, αποτελεί αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Η μετανάστευση είναι ένα πρόβλημα της εποχής μας για το οποίο όμως δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι μετανάστες, αλλά το παγκόσμιο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα εκμετάλλευσης.

Όμως η “πολιτισμένη” Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται στο υποτιθέμενο υψηλό πολιτισμικό της επίπεδο, δεν εκφράζει τα ιδανικά της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, αντίθετα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα απόρθητο φρούριο. Οι ιθύνοντες της ΕΕ δεν διστάζουν να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου, να προκαλούν το θάνατο εκατοντάδων απελπισμένων μεταναστών, που από τα σύνορα Ισπανίας-Μαρόκου μέχρι το παγωμένο Αιγαίο και τις ναρκοθετημένες όχθες του Έβρου προσπαθούν να φτάσουν σε ένα ελπιδοφόρο αύριο.

Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αντιμετώπισε στην αρχή τους μετανάστες με αμηχανία, στη συνέχεια όμως εκδήλωσε μια έντονα ρατσιστική και ξενοφοβική συμπεριφορά, η οποία καλλιεργήθηκε έντεχνα από τα ΜΜΕ, τα οποία σταθερά πρόβαλαν το στερεότυπο του μετανάστη-εγκληματία. Η αθρόα εισροή μεταναστών στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 αποτέλεσε μια απρόβλεπτη πηγή πλουτισμού για την ελληνική άρχουσα τάξη, η οποία υιοθετώντας μια αισχρή σχέση εκμετάλλευσης απέναντί τους (μαύρη, ανασφάλιστη, κακοπληρωμένη εργασία), κατάφερε αφενός μεν να αυξήσει τα κέρδη της, αφετέρου να στρέψει τους Έλληνες εργαζόμενους εναντίον των ξένων εργατών. Στο σύνολο των τάξεων της ελληνικής κοινωνίας εμφανίστηκαν φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, τα οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν σχετική ύφεση. Εν τούτοις, ο ρατσισμός τόσο ως αντίληψη, όσο και ως έμπρακτη εκδήλωση, δεν απουσιάζει από τη χώρα μας. Αντίθετα μάλιστα, φαινόμενα -λιγότερο ή περισσότερο έντονης- ρατσιστικής συμπεριφοράς εξακολουθούν να εμφανίζονται συχνά σε όλο το εύρος της ελληνικής επικράτειας.

Όμως καθημερινά Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι δέχονται από κοινού την ίδια βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα, στη δουλειά, στη ζωή. Σε μια εποχή που όλα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους, κάθε συζήτηση για ένα εργατικό κίνημα που θα διεκδικεί και θα κατακτά δικαιώματα δεν μπορεί παρά να αγκαλιάσει και τους μετανάστες. Η πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών δεν είναι μόνο εκδήλωση αλληλεγγύης, είναι παράλληλα απαραίτητη προϋπόθεση για επιτευχθούν σημαντικές νίκες προς όφελος όλων των εργαζομένων. Τα σωματεία και τα συνδικάτα πρέπει χωρίς προϋποθέσεις να ανοίξουν στους μετανάστες. Μόνο μαζί ενωμένοι, Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι μπορούμε να διεκδικήσουμε με αξιώσεις όλα όσα μας ανήκουν.

Τα τελευταία χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους μεταναστευτικούς νόμους τους, όχι μόνο δεν θέσπισαν ένα νομικό πλαίσιο προστασίας των μεταναστών, αλλά δημιούργησαν νέα προβλήματα στους μετανάστες, παρά -ως όφειλαν- να αντιμετωπίσουν τα ήδη υπάρχοντα. Από το ν. 1975/91 -νόμο τον οποίο ο Λεπέν αποκάλεσε παράδειγμα προς μίμηση-, ο οποίος ουσιαστικά ποινικοποιούσε την μετανάστευση, τα ΠΔ 358 & 359/97, τα οποία επιχείρησαν ανεπιτυχώς και αποσπασματικά να ρυθμίσουν ζητήματα καταγραφής και νομιμοποίησης, μέχρι τον πλήρη αντιφάσεων, εισπρακτικού χαρακτήρα ν. 2910/01, ο οποίος ποινικοποιεί κάθε έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους μετανάστες, όσο και τον τελευταίο ν. 3386/05, είναι απολύτως φανερό ότι ο κρατικός μηχανισμός εξωθεί τους μετανάστες στην παρανομία, μην επιτρέποντας ουσιαστικά την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες 2^ης γενιάς δυστυχώς αυξάνουν συνεχώς. Η μη δυνατότητα έκδοσης πιστοποιητικού γέννησης για τα παιδιά των μεταναστών/τριών που γεννιούνται στην Ελλάδα, καθώς και η μη δυνατότητα εγγραφής τους στα δημοτολόγια δημιουργεί απάτριδες. Σήμερα, στο 2007, το ελληνικό κράτος αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει τις 200.000 νέους και νέες έως 18 χρονών, παιδιά μεταναστών που γεννιούνται, μεγαλώνουν και σπουδάζουν στη χώρα μας. Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών κρατών, τα παιδιά, που γεννιούνται στο έδαφός τους παίρνουν την υπηκοότητα της χώρας στην οποία γεννήθηκαν. Αντίθετα, η Ελλάδα ακολουθώντας το «δίκαιο του αίματος» και όχι αυτό «του εδάφους» ουσιαστικά αδιαφορεί για ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και βάζει τις βάσεις για να παραμείνουν αυτά τα παιδιά στο περιθώριο σε μία συνεχή κατάσταση ανασφάλειας και με διαρκή κίνδυνο απέλασης.

Τα πολλαπλά φαινόμενα αστυνομικής βίας σε βάρος κυρίως (αλλά όχι μόνο) μεταναστών που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό, επιβεβαιώνουν ότι τέτοια φαινόμενα ούτε μεμονωμένα είναι, ούτε αποτελούν την εξαίρεση. Οι κακοποιήσεις και οι εξευτελισμοί μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα γίνονται τόσο συχνά που αποτελούν πια μέρος της αστυνομικής ρουτίνας. Είναι η πιο ακραία εκδοχή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής αυτής της κυβέρνησης (όπως άλλωστε και της προηγούμενης). Η αστυνομική βαρβαρότητα είναι η απεχθέστερη ίσως πτυχή του απαρτχάιντ σε βάρος των μεταναστών, είναι η αποκορύφωση ενός ολόκληρού πλέγματος νόμων και κατασταλτικών πρακτικών που αρνούνται από ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτής της χώρας όχι μόνο την ιδιότητα του πολίτη, αλλά ακόμα και αυτή του ανθρώπου.

Όμως ο ρατσισμός δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, δεν είναι μόνο φυλετικός. Κοινωνικές διακρίσεις υφίστανται άτομα ή ομάδες λόγω καταγωγής, φύλου, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων και σωματικής ή πνευματικής ικανότητας. Στην σύγχρονη εποχή της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, φαινόμενα ρατσισμού εκδηλώνονται προς όλες τις κοινωνικές ομάδες που δεν εντάσσονται στο κυρίαρχο κοινωνικό μοντέλο. Νέοι άνθρωποι βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο την ανεργία ή στην «καλύτερη» περίπτωση την ανασφάλιστη επισφαλή εργασία. Ηλικιωμένοι ζουν με συντάξεις ντροπής κάτω από το όριο της φτώχειας παρά το ότι τα κέρδη του ΑΕΠ στις δυτικές κοινωνίες σημειώνουν αυξήσεις γύρω στο 40% κάθε χρόνο που όμως δεν αναδιανέμονται στις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. Άνθρωποι με σεξουαλικές επιλογές διαφορετικές από αυτές που ορίζουν οι κοινωνικές συμβατικές νόρμες αναγκάζονται να τις αποκρύπτουν προκειμένου να μη βιώσουν την απόρριψη και την επιφυλακτικότητα των άλλων. Ανάπηροι όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι πολίτες με σεβασμό στις ανάγκες και στα προβλήματά τους, αλλά αντίθετα γίνονται πολλές φορές αντικείμενο χλευασμού, αλλά και εκμετάλλευσης από τους εργοδότες. Συνάνθρωποί μας ασθενείς από AIDS αντιμετωπίζονται με φόβο, κοινωνική απόρριψη και αποξένωση, παρά το γεγονός ότι η μετάδοση του ιού είναι γνωστό ότι δεν γίνεται με κοινωνική συναναστροφή. Αποφυλακισμένοι συνεχίζουν να τιμωρούνται και εκτός της φυλακής, αφού δεν προσλαμβάνονται σε εργασίες. Τοξικομανείς αντιμετωπίζονται ως εν δυνάμει εγκληματίες, με καχυποψία από τον κοινωνικό περίγυρο. Άνθρωποι με διαφορετική θρησκευτική ταυτότητα βρίσκουν μπροστά τους προβλήματα ακόμα και στην δημιουργία τόπων λατρείας για την άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Οι Ρομά, ακόμα και σήμερα, αποκλείονται από βασικά αγαθά και υπηρεσίες τα οποία για όλους τους υπολοίπους αποτελούν κοινότυπη διαδικασία.

Το 2ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου, 5-6 Οκτώβρη 2007, μια συνέχεια της προσπάθειας που άρχισε πέρυσι, έρχεται να φωνάξει απερίφραστα ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν πρόβλημα, αντίθετα έχουν προβλήματα. Η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι φαινόμενα που οφείλουμε να αποκρούσουμε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές από τις δικές μας, αλλά εξίσου φυσιολογικές και αποδεκτές συμπεριφορές, στάσεις και νοοτροπίες. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποδοχή του διαφορετικού. Έτσι αποκλείεται ο φόβος απέναντι στο καινούργιο, στο διαφορετικό. Ο φόβος καλλιεργεί το ρατσισμό. Αλλά και ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση. H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

Βόλος, Ιούλης 2007

Συντονιστικό μεταναστευτικών, κοινωνικών, πολιτικών οργανώσεων και πολιτών

ΚΕΙΜΕΝΟ - ΠΛΑΙΣΙΟ 1ου ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΟΛΟΥ

Ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση
H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

Όπως κανείς μας όταν γεννιέται δεν διαλέγει πατρίδα, έτσι και ο πρόσφυγας δεν διαλέγει την ξενιτιά. Άνθρωποι διαφορετικών φυλών, θρησκειών, πολιτισμών, οι περισσότεροι από αυτούς κατατρεγμένοι από πολέμους, φυσικές καταστροφές, φτώχεια και εξαθλίωση, φτάνουν στη χώρα μας αναζητώντας ένα βιώσιμο μέλλον. Η παρουσία προσφύγων και μεταναστών με διαφορετικό πολιτισμικό, θρησκευτικό υπόβαθρο στη σημερινή ελληνική –και όχι μόνο- κοινωνία, αποτελεί αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Η μετανάστευση είναι ένα πρόβλημα της εποχής μας για το οποίο όμως δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι μετανάστες, αλλά το παγκόσμιο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα εκμετάλλευσης.

Όμως η “πολιτισμένη” Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται στο υποτιθέμενο υψηλό πολιτισμικό της επίπεδο, δεν εκφράζει τα ιδανικά της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, αντίθετα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα απόρθητο φρούριο. Οι ιθύνοντες της ΕΕ δεν διστάζουν να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου, να προκαλούν το θάνατο εκατοντάδων απελπισμένων μεταναστών, που από τα σύνορα Ισπανίας-Μαρόκου μέχρι το παγωμένο Αιγαίο και τις ναρκοθετημένες όχθες του Έβρου προσπαθούν να φτάσουν σε ένα ελπιδοφόρο αύριο.

Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αντιμετώπισε στην αρχή τους μετανάστες με αμηχανία, στη συνέχεια όμως εκδήλωσε μια έντονα ρατσιστική και ξενοφοβική συμπεριφορά, η οποία καλλιεργήθηκε έντεχνα από τα ΜΜΕ, τα οποία σταθερά πρόβαλαν το στερεότυπο του μετανάστη-εγκληματία. Η αθρόα εισροή μεταναστών στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 αποτέλεσε μια απρόβλεπτη πηγή πλουτισμού για την ελληνική άρχουσα τάξη, η οποία υιοθετώντας μια αισχρή σχέση εκμετάλλευσης απέναντί τους (μαύρη, ανασφάλιστη, κακοπληρωμένη εργασία), κατάφερε αφενός μεν να αυξήσει τα κέρδη της, αφετέρου να στρέψει τους Έλληνες εργαζόμενους εναντίον των ξένων εργατών. Στο σύνολο των τάξεων της ελληνικής κοινωνίας εμφανίστηκαν φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, τα οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν σχετική ύφεση. Εν τούτοις, ο ρατσισμός τόσο ως αντίληψη, όσο και ως έμπρακτη εκδήλωση, δεν απουσιάζει από τη χώρα μας. Αντίθετα μάλιστα, φαινόμενα -λιγότερο ή περισσότερο έντονης- ρατσιστικής συμπεριφοράς εξακολουθούν να εμφανίζονται συχνά σε όλο το εύρος της ελληνικής επικράτειας.

Τα τελευταία χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους μεταναστευτικούς νόμους τους, όχι μόνο δεν θέσπισαν ένα νομικό πλαίσιο προστασίας των μεταναστών, αλλά δημιούργησαν νέα προβλήματα στους μετανάστες, παρά -ως όφειλαν- να αντιμετωπίσουν τα ήδη υπάρχοντα. Από το ν. 1975/91 -νόμο τον οποίο ο Λεπέν αποκάλεσε παράδειγμα προς μίμηση-, ο οποίος ουσιαστικά ποινικοποιούσε την μετανάστευση, τα ΠΔ 358 & 359/97, τα οποία επιχείρησαν ανεπιτυχώς και αποσπασματικά να ρυθμίσουν ζητήματα καταγραφής και νομιμοποίησης, μέχρι τον πλήρη αντιφάσεων, εισπρακτικού χαρακτήρα ν. 2910/01, ο οποίος ποινικοποιεί κάθε έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους μετανάστες, όσο και τον τελευταίο ν. 3386/05, είναι απολύτως φανερό ότι ο κρατικός μηχανισμός εξωθεί τους μετανάστες στην παρανομία, μην επιτρέποντας ουσιαστικά την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία.

Όμως ο ρατσισμός δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, δεν είναι μόνο φυλετικός. Κοινωνικές διακρίσεις υφίστανται και άτομα ή ομάδες λόγω καταγωγής, φύλου, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων και σωματικής ή πνευματικής ικανότητας. Συνάνθρωποί μας όπως οι Ρομά αποκλείονται από βασικά αγαθά και υπηρεσίες, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην πρόσβασή τους στην πόλη, αποφυλακισμένοι & άτομα με προσωπικές επιλογές διαφορετικές από την κυρίαρχη ομάδα στιγματίζονται, περιθωριοποιούνται και απομονώνονται κοινωνικά.

Το 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου, 29-30 Σεπτέμβρη 2006, έρχεται να φωνάξει απερίφραστα ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν πρόβλημα, αντίθετα έχουν προβλήματα. Η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι φαινόμενα που οφείλουμε να αποκρούσουμε. Ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση.

H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

Στο 1^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου συμμετέχουν (μέχρι σήμερα):

H Αντιρατσιστικές κινήσεις/οργανώσεις

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη-YRE

H Σύλλογοι αλλοδαπών

Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών/Μεταναστριών, Σύλλογος Πτυχιούχων Αλβανών Μαγνησίας, Σύλλογος Αλβανών Μεταναστών Ν. Λάρισας «Αρμπέρια»

H Κοινότητες αλλοδαπών

Αράβων, Βουλγάρων, Νιγηριανών, Ρουμάνων Μαγνησίας

H Πολιτικές κινήσεις παρέμβασης

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κίνηση Αριστερών Ριζοσπαστών Λάρισας-ΚΑΡΛΑ

H Ομάδες κοινωνικής/πολιτικής παρέμβασης

Αθλητικός Σύλλογος ΑμεΑ οι «Αργοναύτες», Θεατρική Ομάδα «Έκφραση» υπό την αιγίδα του ΔΟΥΚ Δήμου Βόλου, Ιατροκοινωνικό Κέντρο για Τσιγγάνους του ΔΟΚΠΥ Δήμου Νέας Ιωνίας, Ιατροκοινωνικό Κέντρο για Τσιγγάνους του ΔΟΥΚ Δήμου Βόλου, Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου

H Δημόσιες υπηρεσίες κοινωνικής παρέμβασης

Γραφείο Υποστήριξης Μεταναστών ΕΚΒ – ΙΝΕ ΓΣΕΕ

H Συλλογικότητες πολιτικής παρέμβασης

Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ – Επιτροπή Μαγνησίας, Θεσσαλική Κίνηση για τη Γη και την Ελευθερία

H Πολιτικές οργανώσεις

ΑΚΟΑ, ΚΚΕ (μ-λ), ΚΟΕ, ΝΑΡ, νΚΑ, Ξεκίνημα, ΣΥΝ

H Πολιτικές οργανώσεις αλλοδαπής

Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK)

H Διεθνιστικές οργανώσεις

ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό

H Συνδικαλιστικά σχήματα

Ταξική Πορεία

H Φοιτητικά σχήματα

Αριστερά Σχήματα, ΕΑΑΚ, Ρωγμή

H Αυτοδιοικητικές κινήσεις

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκητη Πρωτοβουλία Μαγνησίας, Παρέμβαση Πολιτών Βόλου

H Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

ΑΡΣΙΣ Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων, ΔΙΚΕΟΜΑ, Μια Γη

H Γυναικείες οργανώσεις

Ένωση Αφρικανών Γυναικών

H Εφημερίδες-Περιοδικά-Εναλλακτική Πληροφόρηση

Βαβυλωνία, Γαλέρα, Εποχή, Resistencias

Βόλος, 14/9/2006

Συντονιστικό μεταναστευτικών, κοινωνικών, πολιτικών οργανώσεων και πολιτών