ΚΕΙΜΕΝΟ - ΠΛΑΙΣΙΟ 1ου ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΟΛΟΥ

Ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση
H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

Όπως κανείς μας όταν γεννιέται δεν διαλέγει πατρίδα, έτσι και ο πρόσφυγας δεν διαλέγει την ξενιτιά. Άνθρωποι διαφορετικών φυλών, θρησκειών, πολιτισμών, οι περισσότεροι από αυτούς κατατρεγμένοι από πολέμους, φυσικές καταστροφές, φτώχεια και εξαθλίωση, φτάνουν στη χώρα μας αναζητώντας ένα βιώσιμο μέλλον. Η παρουσία προσφύγων και μεταναστών με διαφορετικό πολιτισμικό, θρησκευτικό υπόβαθρο στη σημερινή ελληνική –και όχι μόνο- κοινωνία, αποτελεί αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Η μετανάστευση είναι ένα πρόβλημα της εποχής μας για το οποίο όμως δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι μετανάστες, αλλά το παγκόσμιο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα εκμετάλλευσης.

Όμως η “πολιτισμένη” Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται στο υποτιθέμενο υψηλό πολιτισμικό της επίπεδο, δεν εκφράζει τα ιδανικά της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, αντίθετα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα απόρθητο φρούριο. Οι ιθύνοντες της ΕΕ δεν διστάζουν να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου, να προκαλούν το θάνατο εκατοντάδων απελπισμένων μεταναστών, που από τα σύνορα Ισπανίας-Μαρόκου μέχρι το παγωμένο Αιγαίο και τις ναρκοθετημένες όχθες του Έβρου προσπαθούν να φτάσουν σε ένα ελπιδοφόρο αύριο.

Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αντιμετώπισε στην αρχή τους μετανάστες με αμηχανία, στη συνέχεια όμως εκδήλωσε μια έντονα ρατσιστική και ξενοφοβική συμπεριφορά, η οποία καλλιεργήθηκε έντεχνα από τα ΜΜΕ, τα οποία σταθερά πρόβαλαν το στερεότυπο του μετανάστη-εγκληματία. Η αθρόα εισροή μεταναστών στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 αποτέλεσε μια απρόβλεπτη πηγή πλουτισμού για την ελληνική άρχουσα τάξη, η οποία υιοθετώντας μια αισχρή σχέση εκμετάλλευσης απέναντί τους (μαύρη, ανασφάλιστη, κακοπληρωμένη εργασία), κατάφερε αφενός μεν να αυξήσει τα κέρδη της, αφετέρου να στρέψει τους Έλληνες εργαζόμενους εναντίον των ξένων εργατών. Στο σύνολο των τάξεων της ελληνικής κοινωνίας εμφανίστηκαν φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, τα οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν σχετική ύφεση. Εν τούτοις, ο ρατσισμός τόσο ως αντίληψη, όσο και ως έμπρακτη εκδήλωση, δεν απουσιάζει από τη χώρα μας. Αντίθετα μάλιστα, φαινόμενα -λιγότερο ή περισσότερο έντονης- ρατσιστικής συμπεριφοράς εξακολουθούν να εμφανίζονται συχνά σε όλο το εύρος της ελληνικής επικράτειας.

Τα τελευταία χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους μεταναστευτικούς νόμους τους, όχι μόνο δεν θέσπισαν ένα νομικό πλαίσιο προστασίας των μεταναστών, αλλά δημιούργησαν νέα προβλήματα στους μετανάστες, παρά -ως όφειλαν- να αντιμετωπίσουν τα ήδη υπάρχοντα. Από το ν. 1975/91 -νόμο τον οποίο ο Λεπέν αποκάλεσε παράδειγμα προς μίμηση-, ο οποίος ουσιαστικά ποινικοποιούσε την μετανάστευση, τα ΠΔ 358 & 359/97, τα οποία επιχείρησαν ανεπιτυχώς και αποσπασματικά να ρυθμίσουν ζητήματα καταγραφής και νομιμοποίησης, μέχρι τον πλήρη αντιφάσεων, εισπρακτικού χαρακτήρα ν. 2910/01, ο οποίος ποινικοποιεί κάθε έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους μετανάστες, όσο και τον τελευταίο ν. 3386/05, είναι απολύτως φανερό ότι ο κρατικός μηχανισμός εξωθεί τους μετανάστες στην παρανομία, μην επιτρέποντας ουσιαστικά την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία.

Όμως ο ρατσισμός δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, δεν είναι μόνο φυλετικός. Κοινωνικές διακρίσεις υφίστανται και άτομα ή ομάδες λόγω καταγωγής, φύλου, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων και σωματικής ή πνευματικής ικανότητας. Συνάνθρωποί μας όπως οι Ρομά αποκλείονται από βασικά αγαθά και υπηρεσίες, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην πρόσβασή τους στην πόλη, αποφυλακισμένοι & άτομα με προσωπικές επιλογές διαφορετικές από την κυρίαρχη ομάδα στιγματίζονται, περιθωριοποιούνται και απομονώνονται κοινωνικά.

Το 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου, 29-30 Σεπτέμβρη 2006, έρχεται να φωνάξει απερίφραστα ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν πρόβλημα, αντίθετα έχουν προβλήματα. Η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι φαινόμενα που οφείλουμε να αποκρούσουμε. Ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση.

H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

Στο 1^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου συμμετέχουν (μέχρι σήμερα):

H Αντιρατσιστικές κινήσεις/οργανώσεις

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη-YRE

H Σύλλογοι αλλοδαπών

Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών/Μεταναστριών, Σύλλογος Πτυχιούχων Αλβανών Μαγνησίας, Σύλλογος Αλβανών Μεταναστών Ν. Λάρισας «Αρμπέρια»

H Κοινότητες αλλοδαπών

Αράβων, Βουλγάρων, Νιγηριανών, Ρουμάνων Μαγνησίας

H Πολιτικές κινήσεις παρέμβασης

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κίνηση Αριστερών Ριζοσπαστών Λάρισας-ΚΑΡΛΑ

H Ομάδες κοινωνικής/πολιτικής παρέμβασης

Αθλητικός Σύλλογος ΑμεΑ οι «Αργοναύτες», Θεατρική Ομάδα «Έκφραση» υπό την αιγίδα του ΔΟΥΚ Δήμου Βόλου, Ιατροκοινωνικό Κέντρο για Τσιγγάνους του ΔΟΚΠΥ Δήμου Νέας Ιωνίας, Ιατροκοινωνικό Κέντρο για Τσιγγάνους του ΔΟΥΚ Δήμου Βόλου, Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου

H Δημόσιες υπηρεσίες κοινωνικής παρέμβασης

Γραφείο Υποστήριξης Μεταναστών ΕΚΒ – ΙΝΕ ΓΣΕΕ

H Συλλογικότητες πολιτικής παρέμβασης

Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ – Επιτροπή Μαγνησίας, Θεσσαλική Κίνηση για τη Γη και την Ελευθερία

H Πολιτικές οργανώσεις

ΑΚΟΑ, ΚΚΕ (μ-λ), ΚΟΕ, ΝΑΡ, νΚΑ, Ξεκίνημα, ΣΥΝ

H Πολιτικές οργανώσεις αλλοδαπής

Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK)

H Διεθνιστικές οργανώσεις

ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό

H Συνδικαλιστικά σχήματα

Ταξική Πορεία

H Φοιτητικά σχήματα

Αριστερά Σχήματα, ΕΑΑΚ, Ρωγμή

H Αυτοδιοικητικές κινήσεις

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκητη Πρωτοβουλία Μαγνησίας, Παρέμβαση Πολιτών Βόλου

H Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

ΑΡΣΙΣ Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων, ΔΙΚΕΟΜΑ, Μια Γη

H Γυναικείες οργανώσεις

Ένωση Αφρικανών Γυναικών

H Εφημερίδες-Περιοδικά-Εναλλακτική Πληροφόρηση

Βαβυλωνία, Γαλέρα, Εποχή, Resistencias

Βόλος, 14/9/2006

Συντονιστικό μεταναστευτικών, κοινωνικών, πολιτικών οργανώσεων και πολιτών